Małgorzata Mikołajczyk, Unreal Landscapes 2

Edycja: limitowana
100 odbitek w każdym z formatów

Historia za fotografią
„Pejzaż” to przecież to także pojęcie (nazwa). Można go potraktować jako nazwę konkretną – wtedy każdy widok za oknem będzie nosił to miano. Można jednak potraktować go jako nazwę abstrakcyjną (za Tadeuszem Kotarbińskim). Wtedy generujemy odpowiedni desygnat, ot tak, z głowy, jeśli tylko oczy zarejestrują jakiś horyzont. Pozioma linia, kształt i rozkład plam, dodatkowo zamknięcie w ramie obrazu, dają jednoznaczne skojarzenia z klasycznym krajobrazem, tyle że nie przedstawiają niczego poza sobą. Co przedstawiają w rzeczywistości? Fragmenty płotu oddzielającego od chodnika głęboki  wykop pod rury ciepłownicze. „Pejzaże nieprawdziwe” sfotografowałam 30 m od domu, mimo protestów pracujących robotników, którzy obawiali się, że to właśnie oni są bohaterami mojego zdjęcia. Patrzyłam na jedno, widziałam drugie, matryca zarejestrowała trzecie, a komputerowa obróbka wytworzyła czwarte. Piąte – to już to, co każdy sam zobaczy w tym obrazie. Właśnie ta gra z wizualnymi wzorcami wrytymi w pamięć i niespodziankami, jakie dają skojarzenia, była dla mnie pretekstem do uruchomienia spustu migawki.<< Małgorzata Mikołajczyk 

O Autorce
Pierwszą partnerką w związku Małgorzaty Mikołajczyk z fotografią była Smiena 8M, która zapewniła artystce udział w Biennale Fotografii Górskiej. Pracowała jako naczelna magazynu “Foto” i wolny strzelec dla prasy ilustrowanej; nadal zajmuje się fotografią użytkową.

Wykłada fotografię, uczy beneficjentów ośrodka dla osób niepełnosprawnych intelektualnie “Partnerzy”, udziela rad w internecie. Laureatka licznych nagród, ostatnio za zdjęcie w kampanii społecznej “Dzieciństwo bez przemocy”. Abstrakcyjne prace Małgorzaty Mikołajczyk zdumiewają właśnie irrealnością; choć widać, że biorą się z rzeczywistości, magnetyzują walorami grafiki i malarstwa (np. kolorowe obrazy z cyklu “Majaczewice 2012”, kojarzące się z estetyką awangardy rosyjskiej czy Bauhausu). Za jej zdjęciami dokumentalnymi również kryje się więcej - narracja i liryzm; kiedy zaś artystka fotografuje drzewa, wprowadza widza w alert, tworzy nastrój fermentu.